Zomaar verhalen: “ Claustrofobie “
06:30 de wekker gaat. Weer een nacht met gemiddeld 5 a 6 uur slaap.
Ik maak koffie en strijk ondertussen mijn overhemd.
Heerlijk rustig met nog een klein uur te gaan voor ik moet vertrekken richting hoofdstation.
Het journaal op de achtergrond brengt niet veel meer dan de ellende die ik gisteren en eergisteren heb gehoord.
Oorlog, gifgas, moord, koppenschoppers, anti homo geweld in Rusland, werkloosheid en ga zo maar door.
Wat dat betreft associeer ik het woord : Journaal aan het woord : Negatief.
Het enige dat je nog positief kunt noemen is als er een mooie nieuwslezeres is met een wat te laag decolleté.
Maar goed voor wat betreft het ochtendnieuws moeten we het doen met Jan de Hoop.
07:10 tijd om de fiets te pakken.
Een nieuwe werkdag, een nieuwe werkweek is aangebroken en we gaan vol goede moed.
De zomer geniet van zijn laatste dagen.
De vakantie is weer voorbij…
Fuck!
Dat is ook zo!
De vakantie is weer voorbij.
Er bekruipt me een naar gevoel, een benauwd gevoel, een gevoel dat ik herken.
Misschien valt het nog mee , maar ik heb weinig hoop.
De trein van 07.40 is de slechts mogelijke keuze die je kunt maken om naar Leeuwarden te gaan.
Waarom ?
Teveel mensen en te weinig treincoupes.
Maar goed, teruggaan is geen optie, ik ben er al bijna.
En dus haal ik me maar een kop koffie bij de Albert Heijn en loop naar het perron.
Zoals het nu lijkt is het nog rustig.
Maar goed, het is dan ook nog maar 07.25
Maar ik weet uit ervaring dat ze ineens uit het niets komen.
Als een soort van wespenaanval, een mierenhoop komen ze tevoorschijn uit alle hoeken en gaten.
Ik rook een sigaret bij de rookzuil en zie dat het al iets drukker begint te worden.
De plek waar ik vaak zit ( het klapstoeltje tegenover de wc ) is nog vrij en ik sprint die kant op om een goede plek te bemachtigen waar je nog een beetje normaal kunt zitten en je benen kunt strekken.
07:35
5 minuten voor vertrek.
Alsof er ineens een bom is ontploft op het hoofdstation rennen en vliegen er ineens allemaal mensen in de trein.
Met vouwfietsen, met gewone fietsen, met mannen die zichzelf nog half aan het aankleden zijn.
Vrouwen die proberen te Multitasken met koffie drinken en tegelijkertijd mascara op hun gezicht te deponeren.
Mensen die vergeten zijn in te checken en terug moeten rennen terwijl ze al in de deuropening stonden.
Het is een vreselijk vermakend schouwspel.
07:40
Iedereen is binnen.
Daar waar ik net nog heerlijk relaxt zat op mijn klapstoeltje tegenover de wc,
Zit ik nu met ongeveer 30 mensen in hetzelfde gangpad.
Mijn benen hangen ongeveer in mijn nek.
Ik kom ook niet meer bij de koffie die ik netjes op de grond had gezet.
Mijn Spits en Metro kan ik slechts lezen als het een A6 formaat heeft en mijn zij wordt gepord door het stalen frame van de vouwfiets met als eigenaresse een midlife crisis lerares met het haar half opgestoken en uitlopende mascara.
Daar zit ik dan !
Althans je kunt me niet eens meer zien.
Als je 30 mensen zou vragen aan de kant te gaan zie je ineens een man op een klapstoel die eerst moet proberen zijn benen uit zijn nek te halen.
Ik had het me te laat gerealiseerd.
De vakantieperiode is voorbij en dus had ik een alarm moeten instellen op mijn telefoon.
30 mensen zo dicht op elkaar brengt ook 30 soms nare luchtjes met zich mee.
Zeker als er 1 gewoon een zachte scheet zou laten en tja.. wie kijk je dan aan he ?
Allemaal zouden ze een gezicht trekken als : Ik was het niet.
Ik zou eerder geneigd zijn om juist heel hard een scheet te laten zodat de anderen zich juist zouden gaan verspreiden en ik meer ruimte zou hebben voor mezelf. Maar ja, scheten op commando laten is mij nog niet gelukt en dan moet ik ook sowieso eerst 3 koppen koffie achter de kiezen hebben.
Tot nu tot had ik vanmorgen 1 gehad en 1 die op de grond stond waar ik niet bij kan.
Even komt er nog een gedachte door me heen of ik niet beter op de wc kan zitten en daar de gehele treinreis verblijf.
Maar ja als je dan iemand hebt die moet plassen of erger zit je daar weer zo met z’n tweetjes en ben ik degene die achterblijft met een wat minder frisse geur.
Kortom : Allemaal geen opties.
Nou vooruit dan maar.
Het enige waar ik me dan maar op ga verheugen is de spoorwissel halverwege de treinreis waarbij de trein in redelijke vaart wisselt van spoor en als je je niet vast hebt goed heen en weer geslingerd gaat worden.
Na een kleine 20 minuten is het dan ook zover.
Ik kan wel dromen wanneer dat punt komt.
Van de 30 mensen die bij me staan te hijgen in de nek staan er toch zeker minstens 20 los.
Kunnen zich niet vasthouden of doen net iets waarvoor ze hun beide handen nodig hebben.
En dan komt het.
Het moment waar ik op zat te wachten.
De wissel !
Vanuit het niets wordt de coupe naar het andere spoor gereden met een hoge snelheid.
Als in een slow motion film gaat het showspel aan mij voorbij.
De man die zijn overhemd nog half uit zijn broek had hangen met een kop koffie in de hand verliest zijn evenwicht en probeert krampachtig zijn koffie nog te redden.
De vrouw die naast hem staat die probeert de hete koffie te ontwijken en tegelijkertijd fronsend kijkt naar zijn overhemd wat er half uit hangt.
De midlife crisis lerares die bezig was haar mascara face nog enigszins te redden die compleet uitschiet waardoor haar mascara potloodje half in haar oog uitkomt. De jonge student die ineens bijna in de wc vliegt omdat ook de deur openvloog.
De verbaasde en bange gezichten van die 30 mensen door elkaar.
En ik zit op mijn klapstoeltje.
En zie kans mijn koffie te pakken en een slok te nemen.
Als het dan druk moet zijn en ik enigszins claustrofobische gedachten heb,
Dan graag zoals nu met wat entertainment erbij.
Dat breekt zo lekker de dag.
Erwin.
Zomaar verhalen : Blote kontjes
Ik heb blote konten gezien !
Oude blubberige kontjes, vervallen kontjes, ver over de houdbaarheidsdatum kontjes, jonge kontjes, mannen en vrouwenkontjes…
Kortom allemaal kontjes !
Wellicht om het nog erger te maken…
Ze hebben ook allemaal mijn kleine kippekontje gezien.
( Enige zelfspot en overdrevenheid mag natuurlijk )
Dus ben ik waarschijnlijk niet de enige die nu met een klein trauma rondhuppelt.
Gisteren ben ik dan toch eens naar een sauna geweest.
Niet geheel vrijwillig en enigszins onder druk ben ik dan toch eens een kijkje gaan nemen.
Hoe kun je ook anders oordelen over iets wat je feitelijk niet kent.
Afgezien van het feit dat we allemaal naakt zijn geboren
ben ik toch niet een voorstander om vervolgens ook op volwassen leeftijd naakt rond te paraderen en een ieder te moeten aanschouwen.
Het heeft iets…..tja.. bloot over zich J
Ik mocht gelukkig naar binnen met een badjas en een handdoek en daar maakte ik dan ook gretig gebruik van.
Echter door de schuifdeuren heen was ik zo’n beetje de enige die niet naakt rondliep.
Het lijkt wel een soort van glamourland waar je je in bevindt.
Het is zien en gezien worden.
Je wilt soms niet kijken en aan de andere kant doe je het toch.
Alsof een klein engeltje op je schouder zit en zegt : Joh, gewoon niet kijken want we zijn allemaal naakt en op mijn andere schouder zit een klein duiveltje die zegt : Haha…. Stiekem wil je kijken, ik weet het, ook al is het totaal niet aantrekkelijk, maar kijken doen we !
Ik heb dan ook vaker naar het duiveltje geluisterd dan naar het engeltje.
Dat heeft dan ook geresulteerd in dat ik meerdere natuurverschijnselen heb aanschouwd zoals :
- Het Himalaya gebergte
- De grotten van Remouchamps
En daarnaast nog veel meer…
Mensen zien zoals je ze nooit zou zien aangezien ze dan kleding aanhebben en je nog iets hebt aan je fantasie, dat alles valt compleet in duigen bij een bezoek aan de sauna.
Ik ben nu eenmaal visueel ingesteld…
Ook heb ik soms met verwondering gekeken.
Zo was er bijvoorbeeld een man die het zoutwaterbad in liep en waarbij ik echt 3 x goed heb moeten kijken voor ik ook maar iets zag wat op een piemel leek.
Het lag op het puntje van mijn tong om te zeggen : Ach gossie toch.
En eenmaal uit het zoutbad, aangezien ik natuurlijk nog steeds benieuwd was zag ik ineens een wat grotere…
Ook toen wilde ik hem nog adviseren om toch eens wat vaker een zoutwater bad te nemen, maar goed, dat doe je dan weer niet he.
Zo was er ook een vrouw bij wie de buik op gelijkwaardige hoogte hing als haar enkels,
en tja, als je dat dan ziet vraag je je wel af wat je daar nu precies doet.
En ook wat zij daar doet…
Soms wil je gewoon bepaalde dingen niet zien in je leven en dat is er wel eentje van.
Maar door de nieuwsgierigheid kijk je om de een of andere vage en onverklaarbare reden toch.
En natuurlijk kun je jezelf voor je kop slaan en zeg je tegen het duiveltje dat je er de volgende keer niet intrapt als hij zegt : Heyyy… kijk daar eens.. hmmmmm….
Maar je doet het toch.
Je nieuwsgierigheid wint.
En nog erger : Na een uurtje of 2 gooide ik zonder blikken of blozen mijn badjas uit en paradeerde naakt rond alsof ik nooit anders gewend was.
Alsof het de doodnormaalste zaak was en wij een soort van eerste holbewoners waren en we het woord kleding niet eens kenden.
En dan is er natuurlijk ook nog de uitdaging dat je lichaam als man zijnde niet ineens raar gaat reageren als het een mooi vrouwenlichaam ziet.
Alsof je je hondje aan het africhting bent tijdens een puppycursus : Down Boy ! Down !
Denk aan nare dingen, denk aan nare dingen Erwin…
Ok, euh…Tokkies, Trollen, Mummy’s, poep, stank, heksen…..Fuck !
Ze heeft zich gebukt om haar gevallen zeepje op te rapen….
Down Boy, Down !!!!
Humor zou ik dan ook wel weer waarderen,
een soort van 1 april grap bijvoorbeeld waarbij de mannen een poedervorm van Viagra in hun drinken krijgen.
Maar goed, een dagje sauna…
Een dagje blote kontjes kijken.
En ach.. eigenlijk viel het nog wel mee
Erwin.