Klinkt eigenlijk best logisch aan de ene kant en aan de andere kant ook wel soort van creepy...

De tijd neemt geen pauze

En het is een gegeven feit, laat ik het zo zeggen, je kunt er simpelweg niet omheen.
En hoe makkelijk het dan ook klinkt want in de praktijk valt dat nog weleens tegen
maar geniet en laat niet teveel stress toe want die tijd vliegt dus gewoon door en kent geen pitt-stop.

Je zult het misschien wel herkennen, ik heb het zelf ook.
Het is net alsof ik gisteren nog 20 was en ineens ben ik dan toch 47. Waar zijn die jaren gebleven? Heb ik wel geleefd althans mooi geleefd en bewust en intens genoten? Vast en zeker wel maar er zijn ook zat jaren die ineens zomaar weg zijn alsof het slechts 3 seconden waren.

En nu ik dan na 2 relaties single ben en meer en meer te weten ben gekomen over het leven en het leven ook over mij lijkt het wel alsof ik weer even opnieuw mag beginnen net als toen ik 19 jaar was.
Ik weet nog altijd de woorden van mijn oma die ze mij gaf tijdens een van onze vele mooie en fijne gesprekken samen. Ze zei: "Erwin, ik wou dat ik het leven over kon doen en weten wat ik nu allemaal weet, ik weet ook dat dat niet kan dus geniet van ieder moment want van elk moment is er slechts 1". 
Hieruit blijkt maar weer dat ze een wijs vrouw was en wat ook blijkt, ik herken het aan mezelf, is dat ik door de jaren heen rijper ben geworden. Ik ben een soort vrucht die langzaam aan het rijpen is maar eerst om dat te bereiken wat lastige zomers en winters moet doorstaan. Uiteindelijk weet ik die te trotseren waardoor ik als vrucht heerlijk van smaak zal zijn. Precies de juiste verhouding met de juiste balans. Zoals een vrucht hoort te zijn.

Zo ben ik nu natuurlijk op Ameland tot eind oktober 2022 en hoewel ik hier met iets andere belevingen heenging zoals bv mijn dochter vaker zien omdat we nog in een relatie zaten is dat nu anders. Dat is dus weer zo'n soort van zomer of winter moeten doorstaan. Het is voor nu even wat het is. Ik weet dat ik weer terug zal komen in Oktober en dan middels co-ouderschap zal ik haar weer meer gaan zien en dat is een beeld dat ik voor ogen houd. Dat geeft me kracht om ook hier door te gaan.

En soms is ze even bij me op Ameland. En dan zorg ik dat we samen veel mooie herinneringen maken. We maken lol, lachen veel, doen allerlei uitstapjes en genieten van de natuur. Ze is gek op de zee en het strand...welk kind niet...en daar zijn we veel te vinden. En als ze daar dan loopt met haar kleine rode laarsjes lopend in de zee ( voethoogte dan wel te verstaan - anders krijgt papa het benauwd ) rent ze zo snel als ze kan terug naar het strand als de zee haar voetjes dreigen te bedwelmen. Ze lacht en giert het uit van de lol .

Ik wil dat ze geniet...van ieder moment en iedere seconde want dat verdient ze. Zij is ook een vrucht die nog in de beginfase staat. Hoe mooi ze zal eindigen als vrucht heeft mede invloed hoe ik voor haar ben als vader. Wat ik haar leer maar natuurlijk ook wat het leven haar gaat brengen. Ik heb niet overal invloed op al zou ik dat natuurlijk het liefst willen. Maar ik kan zorgen dat ik er altijd voor haar ben en haar voorzie van vaderlijk advies zodat ze kans heeft en krijgt om zich te ontwikkelen tot een mooie vrucht.

Ik zal haar niet zeggen: Jij moet naar links, dat is beter!
Nee, ik zal zeggen: Wat denk je dat er gebeurd als je naar links gaat? En wat als het rechts zou zijn? Naar welke richting neig je? En kun je het onderbouwen? Of is het je onderbuikgevoel? Wat het ook is en welke richting jij ook kiest...weet dat ik er voor je zal zijn...altijd!

De jaren van 19 tot nu 47 jaar zijn omgevlogen. Geen idee waar ze zijn gebleven maar ze zijn in elk geval geweest. En in veel van die jaren heb ik niet altijd fijne herinneringen. Sterker nog, ik denk dat ik vanaf mijn 3e levensjaar tot nu misschien 10 mooie momenten naar voren kan halen en dat zijn o.a. de levens van mijn kinderen. Ik ben een strak wit vel papier geweest in het begin maar die is net als bij velen vaak als propje in elkaar gekreukeld. En hoewel ik heb geprobeerd weer een wit strak vel papier te worden...de kreukels gaan nooit meer weg en blijven altijd zichtbaar.

Maar ik kan er wel voor zorgen dat ik een vel papier blijf en geen propje...
Daar komt dan de mindset om de hoek kijken en dat proces krijg je door de jaren heen.

Zeker ben ik teleurgesteld geweest in mensen en hoe ze mij zo hebben kunnen gebruiken of kwetsen maar er zullen zeker ook mensen zijn die dat ook van mij vinden. En voor beide zijn we tekort geschoten en voor beide valt er nog te leren. Dus als vrucht ben ik nog niet geheel gerijpt. Ik heb nog wat jaartjes voor de boeg. Soms denk ik weleens dat ik pas gerijpt ben als ik de dood in de ogen kijk en ik word gehaald. Dat dat het moment is dat ik als vrucht zal loslaten. Eigenlijk ook best wel weer een mooie poëtische gedachte.

En als mijn kinderen dan uiteindelijk ook als vrucht zullen loslaten doen ze dat omdat ze volledig gerijpt zijn en hoop ik dat ik eerst ben gegaan om ze te mogen opvangen. 

Weet je, het leven is eigenlijk best mooi. Ik mag mooie herinneringen maken met al mijn dierbaren en ik mag rijpen op deze aarde als vrucht. Ik mag er eventjes zijn om te genieten van al haar schoonheid. Dan is het zonde om vele jaren te spenderen als zuurpruim... het maakt me niet lekker van smaak en maakt me verrot.

Ik wil rijpen en ontwikkelen en ik wil mooie herinneringen maken omdat de tijd me soms net iets te snel gaat want...

De tijd neemt geen pauze...

Erwin van der Ploeg
29 mei 2022