47 jaar jong ben ik nu en ja die Abraham is om de hoek. Nee hoef niet zo'n ding in de tuin met een bord dat mensen moeten toeteren. Ben wat dat betreft ook eigenlijk niet zo doorsnee, dat merk ik aan mezelf. Maar wat ik ook merk sinds ik dan toch naar die 50 ga zo langzamerhand is dat ik mezelf de laatste jaren vaker de vraag stel: "Doe je wat je graag wilt doen?" en "Geeft het je voldoening wat je doet?"

Zal dat dan toch de bekende midlifecrisis zijn? Of heb ik gewoon te vaak gekeken naar het programma: Het roer om!
Terwijl daar toch menigeen niet altijd vrolijk van zou worden als je kijkt naar de problemen die ze daar dan weer tegenkomen.
Maar het is ook die vrijheid die lonkt en de sprong in het diepe wagen. Gewoon eens een keer wat anders.
En waarom ook niet? Ik bedoel in de basis ga je naar school en ben je ( tegenwoordig dan ) tot je 25e bezig met allerlei opleidingen om vervolgens het werkende leven in te gaan die dan weer zo'n 40 jaar duurt om daarna vervolgens te genieten van een klein AOW-tje met wat pensioen. En als je dan stil komt te zitten ga je op die leeftijd bedenken wat je allemaal had willen doen maar nooit hebt gedaan en ach...eigenlijk is het nu al te laat of heb je er de puf of ballen niet meer voor.

En begrijp me niet verkeerd sommige mensen gedijen daar prima op en dat is natuurlijk ook helemaal in orde. Ik merk aan mezelf dat ik daar toch anders insta. Ik ben inmiddels 20 jaar als teamleider aan het werk en zeker geeft me dat voldoening en is het fijn om mensen te mogen begeleiden en te coachen. En ook is het fijn om een project te zien groeien en resultaten positief te beïnvloeden. Maar zo af en toe moet je eens wat anders doen. Gewoon even in een geheel andere sfeer verkeren om weer even terug te keren naar jezelf en wie je bent en wat je wilt.

Geen zweverig gedoe of kloosters bezoeken of mezelf in de knup leggen tijdens Yoga maar gewoon weer even een moment van bezinning met ik. Soms is het goed even zo'n rustmoment te nemen voor jezelf.
En zeker als je kijkt naar de afgelopen 2 jaar tijdens de Corona ellende heb ik soms het gevoel dat we allemaal zijn geleefd en te weinig tijd voor onszelf hebben genomen door die constante nieuwsberichten en updates en talkshows en waar je ook maar keek op televisie of radio of in de winkel, het ging alleen maar daarover. En aan de ene kant begrijpelijk en aan de andere kant heeft het gezorgd voor een soort bubbel of cocon waarin we hebben gebivakkeerd en eigenlijk nog zijn.

Dat heeft bijgedragen aan hetgeen ik al een tijdje over nadenk en wie weet met mij vele anderen. Kijk maar eens hoe druk mensen als Michael Pilarczyk het hebben met hun shows en presentaties. Hoeveel mensen de boeken van hem lezen en soort van ontwaken. En geheel begrijpelijk. Hij zegt ook niet iets nieuws maar wel iets wat je triggert en misschien ook wel op het juiste moment. Dat had ik jaren geleden al met hem en is nooit meer weggegaan.

Ondanks dat de huur duur is ( zie mijn blog: Durf te kiezen en kijk vooruit – maar die huur is duur ) kijk ik altijd vooruit en zie de toekomst zonnig tegemoet. Ja er zullen beren zijn op de weg maar ik zie ze als een uitdaging en niet als een obstakel. Alleen al door zo te denken creëer je een mindset die denkt in oplossingen en niet in problemen.
En luister vooral niet naar je omgeving hoe goed bedoeld deze adviezen ook mogen zijn.

Neem als voorbeeld dat ik een jaarcontract niet heb geaccepteerd en mensen dan roepen dat je dat toch zeker in deze tijden met beide handen moet aanpakken. Maar wat nu als het net niet is wat jij zoekt? Wat nu als het je geen voldoening geeft? Kies je dan voor zekerheid in de wetenschap dat je niet gelukkig bent? Weet je, werk is leuk en soms zelfs leuker dan leuk maar er is ook nog de mens Erwin. Waar wordt hij gelukkig van en wat geeft voldoening. Dat zou je toch niet weg moeten wuiven. 
Zou het dan toch de midlifecrisis zijn of gewoon gezond verstand?

Ik weet wel zeker het laatste! En waarom? Omdat je dingen moet doen waar je blij van gaat worden. Dat het je een enorme boost energie geeft met dat wat je doet. Dat je je ogen opent in de ochtend en je niet kan wachten om in de auto te stappen om te mogen werken. En dat je als het tijd is om naar huis te gaan absoluut nog niet weg wilt. Als je dat hebt in je werk - heb je de mooiste baan van de wereld.

Dus is mijn vraag aan jou: Herken jij jezelf in de laatste zinnen hierboven?
Of kun jij de volgende vragen met een dikke JA beantwoorden?

• Ik heb de leukste baan van de wereld
• Een andere baan zou ik echt niet willen
• Als mijn wekker gaat sta ik direct op omdat ik niet kan wachten om te mogen werken
• Als de werkdag voorbij is baal ik eigenlijk want ik wil helemaal niet weg

Of je geeft eerlijke antwoorden of gemaakte omdat je baas misschien meekijkt :)
En als je dan gemaakte antwoorden geeft stel de vragen dan aan jezelf als je voor de spiegel staat en 
kijk jezelf recht aan. Alleen jij weet de echte antwoorden.

Maar wat je ook doet...doe het uit liefde en met passie en niet omdat het toevallig je rekeningen betaalt.
Dus skipp die midlifecrises en houd in gedachten dat het gewoon gezond verstand is. Niets meer en niets minder

Groetjes Erwin ( en het stemmetje in z'n hart )